زندگی

یه روز داشت تنهای تنها قدم می زد.
از تنهایی دلگیر شده بود، آخه من با این همه توانایی چرا باید تنها باشم.
ناگهان فکری به ذهنش خطور کرد. یه چیز ساخت از گل و بهش روح دمید، اسمشو گذاشت آدم،
از کنارش براش همدم ساخت،
براش بهشت ساخت،
غذا خواست براش غذا درست کرد...
این بود فلسفه ی دنیای ما